Сместен во источна Србија на само неколку километри од Деспотовац, опкружен со големи ѕидини се наоѓа Манастирот Манасија. Црквата е посветена на светото Тројство. Овој храм е споменик на српската средновековна култура. Граден е од 1407 до 1418 година од страна на Стефан Лазаревиќ, тогаш бил културен епицентар на државата бидејќи Стефан токму на ова место ја основал познатата Ресавска школа.
Познатата Ресавска школа била работилница во која се препишувале и преведувале дела и опстојувала до 15 и 16 век. Ресавската школа ја сочинуваат монаси, кои се вселиле во манастирот Манасија веднаш по неговата изградба, а нивните дела се сметале како сигурни извори на информации.
Стефан Лазаревиќ не само што бил голем културен покровител, основач на манастирот и финансиер на Ресавската школа, туку се обидел и како автор, пишувајќи го „Слово Љубве“, односно „Реч о љубави“.
Покрај очигледното значење за српската средновековна култура и пишаниот збор, манастирот Манасија е важен и за црковното ѕидно сликарство, односно фрескоживописот, но и архитектурата.
Фрески на манастирот Манасија – одраз на уметничкиот развој во Србија
Покрај архитектурата, манастирот Манасија успеал да зачува и третина од фреските и покрај турбулентната историја и честите напади од Турците. Сликарството на Манасија е со непроценлива убавина, а фреските се со автентичен колорит и уметнички стил, бидејќи се насликани од најдобрите уметници од тоа време.
Развојот на ресавското училиште во Манасија, како и добрите економски односи со јадранското крајбрежје и Апенинскиот полуостров, им дадоа можност на познатите венецијански и џеновски училишта да пренесат нови идеи, раната ренесанса, и на нашето поднебје. Така, сликата на Манасија претставува впечатлива карактеристика на уметноста од Запад.
За тоа сведочат бројни историски записи, кои пишуваат за убавината и важноста на ресавското сликарство. Фреските во Манасија го претставуваат врвот на уметничкиот развој од таа ера во Србија. Како што споменавме, зачувана е само една третина од фреските, кои најчесто се наоѓаат во централниот, односно главниот дел од храмот.
